Weet je nog? Toen er nog Corona was? Het lijkt een ver verleden maar als je terugtelt is het nog maar amper twee jaar geleden dat we te maken hadden met selftesten, teststraten, quarantaineregels en alle andere ellende die voortkwam uit die pandemie. Gelukkig zijn we daarvan af en zijn we weer terug naar normaal.
Wat neem jij mee uit de Corona pandemie?
Maar was het toen allemaal zo slecht en heftig? Om discussies te voorkomen zal ik geen opsomming geven van de positieve punten uit de Coronaperiode. Die kregen al voldoende aandacht. Graag wil ik er wel één ding uitlichten, namelijk de toepassing van zorg op afstand.
Uit nood geboren, zocht de zorg een weg naar nieuwe mogelijkheden om met patiënten en cliënten contact te onderhouden. En massaal ging de zorg over op Teams, Zoom en andere manieren van digitaal contact. Aanvankelijk schoorvoetend maar uiteindelijk dan toch massaal.
Doorbraak van zorg op afstand
Ik sprak menig zorgverlener die er eigenlijk zelfs best wel blij mee was in die periode. Ja, er waren beperkingen, want lichamelijk onderzoek is buitengewoon lastig via een videoverbinding. Maar het was ook efficiënt. Gesprekken duurden korter, minder prietpraat en sneller ‘to-the-point’. Regelmatig hoorde ik ‘dit gaat niet meer weg’. Corona had voor een doorbraak gezorgd in zorg op afstand.
Weer als vanouds
Zo leek het. Want we zijn weer gewoon terug bij de oude situatie. Veel zorgverleners zien hun patiënten weer gewoon ‘op locatie’. Wachtkamers zitten weer gewoon vol en planningen lopen weer gewoon uit. “Ik vind het toch het fijnste om cliënten in het echt te zien”, hoor ik als argument. “Verzekeraars vergoeden, zorg op afstand anders”. “Administratieve rompslomp”. “De patiënt wil het niet”.
Waar is het patiënt- of cliëntperspectief?
Vast allemaal waar. Van alle bovenstaande argumenten, is er maar één vanuit het perspectief van de cliënt of patiënt. En ik betwijfel of zorgverleners van hun patiënten echt te horen krijgen dat zij absoluut geen digitaal contact willen. Maar dat zij het eerder zo voor hun patiënt ‘invullen’. En ja, er zijn ongetwijfeld patiënten bij wie digitale zorg niet mogelijk is of past.
Voor een prikkie
Om mijn punt te maken: ieder kwartaal laat ik in verband met een chronische aandoening bloed prikken. Ieder kwartaal zijn de resultaten binnen twee uur online beschikbaar. En ieder kwartaal moet ik mijn specialist er aan helpen herinneren dat we ook per telefoon of ‘Teams’ die resultaten kunnen bespreken. “Oh ja, dat kan natuurlijk ook, is steevast haar antwoord”.
Perverse prikkel
Wel hoorde ik laatste van iemand het allerbeste argument om geen digitale zorg te willen gebruiken. “Ik ben hier toch gewoon voor verzekerd! Doe mij dan ook maar gewoon de duurste variant”. Dus op locatie, met zorgverlener(s) erbij.
Comments are closed.