Eindelijk! De winter is weer voorbij. Je zou er zo een lied over kunnen maken. Maar, met dank aan the-Christmas-channel-Sky-radio, ken ik, behalve kerstliedjes, niet zo veel nummers die over de winter gaan. Ik begrijp ook best dat een ontluikende lente veel meer tot te verveelding spreekt dan korte donkere dagen met regen. Dan liever knoppen aan de bomen, krokusjes, bloesem en een waterig zonnetje. De belofte van vernieuwing, wedergeboorte en groei.
Dreigend zorginfarct
Daar is ook de zorg vol van. Je kunt bijna geen krant of tijdschrift openslaan, geen social mediakanaal volgen, of er komen artikelen voorbij die gaan over innovatie, artificial intelligence, transformatie of vernieuwing. Het moet echt anders, zie, lees en hoor je overal, want er dreigt een zorginfarct. We komen handen tekort, over enkele jaren slaat vergrijzing keihard toe. Nederland wordt ouder met dito chronische ziekten.
Ook ik geloof dat het anders moet. Het kan ook. Daar ben ik van overtuigd. Maar dan moet we in de zorg zelf ook wat meer openstaan voor die verandering. En eerlijk is eerlijk. De laatste maanden zie ik steeds weer voorbeelden dat de zorg toch ook wel erg behoudend kan zijn. Wat de boer niet kent, vreet ie niet.
Wat de boer niet kent…
Zo sprak ik onlangs met een organisatie die mensen in Suriname en Indonesië werft en deze, na de nodige bijscholing, inzet in Nederland. Een mooie manier om gaten die ontstaan in de bezetting van zorgorganisaties, te dichten zou je zeggen. Wat wil het geval. Ze komen soms moeilijk aan tafel. Zorgorganisaties houden liever vast aan hun bestaande leveranciers. Ze zijn zelfs liever bereid een extra premie te betalen voor de inhuur van diezelfde verpleegkundigen uit het buitenland, als de inhuur via hun vaste leveranciers loopt.
Nog zo een: communicatieafdelingen van zorgorganisaties hebben geen diepe zakken of fors communicatiebudget. Daardoor worden hun mogelijkheden voor wervingscampagnes voor nieuwe medewerkers beperkt. Op grote schaal worden echter wel werving- en selectiebureaus ingeschakeld. Die draaien er hun hand niet voor om tot drie 3 keer het maandsalaris van een kandidaat te vragen voor hun bemiddeling. De argumentatie: dat komt uit een ander potje.
Er zijn genoeg voorbeelden waarbij goede nieuwe ideeën stranden omdat ze door de ‘verkeerde’ afdeling zijn verzonnen. Of door een afdeling worden vertraagd omdat deze die andere plannen en doelen heeft. Liever sturen op meer gebruikers in je eigen (online) dienst, dan investeren in een nieuwe hybride zorgdienst. Waarmee je dan misschien wel nog meer patiënten kunt helpen en aantoonbaar zorgkosten kunt besparen. Waarover patiënten en zorgverleners bovendien laaiend enthousiast zijn. Maar… dan moet je wel willen samenwerken.
Verkeerde prikkels
Dat geldt trouwens voor veel projecten die betrekking hebben op zorgvernieuwing. Er zijn wel forse budgetten beschikbaar maar waar je dan niet bij kunt omdat het een andere bestemming heeft. Soms wordt hetzelfde wiel op meerdere plaatsen tegelijk uitgevonden. Daardoor wordt dezelfde investering en leergeld van innovatie op verschillende plekken betaald.
De overheid heeft de mond vol van zinnige zorg. Ruim 40% van de patiënten geeft in recent onderzoek aan te maken te krijgen met onzinnige zorg: dubbel onderzoek, bezoeken die ook online of per mail hadden kunnen worden gedaan, zes behandelingen bij een fysiotherapeut omdat er nu eenmaal zes door de verzekeraar worden vergoed. Waar tijdens Corona belafspraken voldoende waren, word ook ik weer gewoon standaard voor een live consult opgeroepen.
Tijd voor lente in de zorg
Het is tijd voor een nieuwe lente in de zorg. Vernieuwing die niet alleen maar gaat over technologie maar ook over de manier waarop we samenwerken. Een holistische benadering, waarbij de nadruk ligt op het welzijn van de hele persoon, inclusief hun fysieke, mentale en emotionele gezondheid. Met meer focus op de behoefte van de patiënt en soms wat minder op de verzorgbehoefte van de zorgverlener. Is het Integraal Zorgakkoord dan die nieuwe lente? We zullen het zien.
Maar misschien zie ik het helemaal verkeerd. Laat het me weten…
Comments are closed.